Γυρίσαμε το Ιόνιο από την βόρεια άκρη του, τους Οθωνούς μέχρι την πιο νότια, τα Αντικύθηρα και ανακαλύψαμε μια χούφτα νησιώτικα χωριά, κρυψώνες καλοκαιρινής ανεμελιάς. Δραπετεύουμε από το τουριστικό στερεότυπο.

Είναι μαύρες, κόκκινες και λευκές με βράχια που μοιάζουν με έργο γλύπτη και έχουν τα πάντα: από άψογα beach bar μέχρι σημεία-κλειδιά για να αποχωριστείτε το μαγιό σας. Οι παραλίες της Σαντορίνης είναι συναρπαστικές.

Κήποι που μπαίνουν στη θάλασσα, μια βλάστηση μεσόγεια, στα μέτρα του ανθρώπου, απέραντες αμμουδιές που ατενίζουν το αγριεμένο Αιγαίο ή τα ήρεμα νερά του Παγασητικού, πάρτι με τσίπουρο στην άμμο.

Οι Λειψοί δεν είναι για κοσμική ζωή κι ας έχουν σκαφάτους, ούτε για τρελό clubbing, παρότι τα ξενύχτια καλά κρατούν. Είναι, όμως, για βουτιές σε υπέροχα νερά και σπιτικό φαγητό στα ταβερνάκια των ναυτικών.

Σε τούτο το νησί ανάμεσα στη Ρόδο και τη Κρήτη έχουν βρει το μυστικό: για να ζήσουν καλά τηρούν ευλαβικά τις παραδόσεις, στήνουν αυτοσχέδια γλέντια με λύρες, τσαμπούνες και λαούτα, μαγειρεύουν μακαρούνες και κατσικάκι από τα δικά τους.

Είναι μια από τις πιο δημοφιλείς Κυκλάδες, αλλά ταυτόχρονα παραμένει low profile, ξέροντας πώς να μας κρατά το ενδιαφέρον κάθε καλοκαίρι. Ακολουθούν 10 προτάσεις για καλό φαγητό στο ανεπιτήδευτα ρομαντικό νησί.

Ξυπνάμε πότε σε VIP πρώτη ξαπλώστρα πότε έχοντας βουλιάξει στην ξανθή άμμο στις πιο prive παραλίες. Στις παραλίες της Μυκόνου άλλωστε όλοι βρίσκουν την θέση τους. Σε αυτές τις 17 πρέπει να βουτήξετε οπωσδήποτε.

Υπάρχουν πολλά μπαρ που θα μπορούσαν να μπουν στη λίστα. Σε αυτά όμως αφήσαμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και πάντα θα επιστρέφουμε για τη μουσική, τη θέα, την ατμόσφαιρα, τα κοκτέιλ.

Όχι σαν τουρίστας, αλλά σαν ακρίτας φτάνεις σε αυτό το αυτόνομο χωριό. Είναι ωραίο μερικές φορές να νοιώθεις  ξένος. Ανάμεσα σε περήφανες ολυμπίτισσες με πλουμιστές μαντήλες και ολυμπίτες που παίζουν τη τσαμπούνα τους.