Είναι ο,τι πιο κοντινό σε παριζιάνικη ατμόσφαιρα θα βρείτε στο νησί. Το πολυφωτογραφημένο Λιστόν βρίσκεται δυτικά της Σπιανάδας, της μεγαλύτερης πλατείας της Ελλάδας. Πρόκειται για συγκρότημα με πολυώροφα κτήρια που χτίστηκε κατά  τη Β΄Γαλλική Κυριαρχία του νησιού μεταξύ 1807-1814 στα πρότυπα της διάσημης rue de Rivoli του Παρισιού. Η περίφημη τοξωτή στοά με τα βενετσιάνικα φανάρια, σήμερα φιλοξενεί εστιατόρια και cafe, που γίνονται πόλος έλξης τόσο για ντόπιους όσο και για επισκέπτες. Η δική σας βόλτα θα έχει ως αφετηρία το “Πεντοφάναρο”, το πιο κεντρικό σημείο της πόλης όπου δίνονται όλα τα ραντεβού. Από εδώ ξεκινούν και όλες οι μετρήσεις από την πόλη. Από θα ξεκινήσει τη διαδρομή της και η δική σας ρομαντική ιστορία.

Στην πόλη που πάντα είχε στραμμένο το βλέμμα στη θάλασσα, η ιδανική απογευματινή βόλτα γίνεται απαραίτητα ακριβώς εκεί, δίπλα στα νερά του Θερμαϊκού. Hot spot η νέα παραλία που αποτελεί ένα υπέροχο city break μήκους περίπου 4 χιλιομέτρων, από από τον Λευκό Πύργο έως το Μέγαρο Μουσικής. Θα μείνετε απαραίτητα μέχρι να δείτε τον ήλιο να βάφει με πορτοκαλί και κόκκινες αποχρώσεις τον ορίζοντα και το φεγγάρι να σχίζει στα δύο το Θερμαϊκό και το Λευκό Πύργο να καθρεφτίζεται με φιλαρέσκεια στα νερά του. 

Η διαδρομή είναι γνωστή. Αφήνουμε το αυτοκίνητο και πιασμένοι χέρι χέρι ξεκινάμε τον απολαυστικό περίπατο στο χωριό ανάμεσα σε αναπαλαιωμένα αρχοντικά, πλακόστρωτα δρομάκια, τις πολλές κρήνες με τα τρεχούμενα νερά αλλά και στις όμορφες συνοικίες του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Τριάδας ή τη συνοικία του Κακουνά στο υψηλότερο σημείο του χωριού. Τελικός προορισμός η πλατεία, το “παζάρι” για τους ντόπιους. Κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια ανταλλάσσουμε λόγια αγάπης με τα μάτια να μην χορταίνουν την πανοραμική θέα στο Βόλο και τον Παγασητικό που απλώνονται πανοραμικά στα πόδια μας.

Η αγάπη απαιτεί θυσίες, λένε. Ή αλλιώς, να ανεβείτε με το άλλο σας μισό τα 999 σκαλιά που οδηγούν σε ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, παράδειγμα ενετικής οχυρωματικής αρχιτεκτονικής, του 18ου αιώνα. Ναι, θα κουραστείτε και ναι θα κάνετε αρκετά διαλείμματα καθισμένοι στα πλατύσκαλα, έχοντας όμως τη μοναδική θέα στο Ναύπλιο και τη θάλασσα να ανταμείβει τον κόπο σας. Ανταλλάσσετε φιλί για να πάρετε κουράγιο και συνεχίζετε ως την κορυφή. Το καλοκαίρι, η ρομαντική διαδρομή απαιτεί βόλτα με το καραβάκι από το λιμάνι ως το Μπούρτζι, με το ζεστό αεράκι να φυσά απαλά τα μαλλιά. Τριγυρνώντας στο μικρόκοσμο του νησιού-φρουρίου νιώθουμε να ζωντανεύουν ιστορίες του παρελθόντος και γράφουμε το σενάριο για τη δική μας ιστορία αγάπης (εισιτήριο €4 μετ'επιστροφής).

Περπατώντας στη μεσαιωνική καστροπολιτεία της Πελοποννήσου θα νιώσετε πως ακολουθείτε ιππότες και δεσποσύνες που έχουν δώσει κρυφά ραντεβού στα δαιδαλώδη καλντερίμια ενώ τα ρομαντικά πλακόστρωτα, οι αιωνόβιες πέτρινες εκκλησίες και τα αρχοντικά palazzi έχουν μεταμορφωθεί σε θύλακες μνήμης. Τα βήματά σας θα σας οδηγήσουν στη άκρη του κάστρου, στο ταπεινό σπίτι όπου γεννήθηκε το 1909 ο Γιάννης Ρίτσος με τον αέρα του Μυρτώου να σας ανακατεύει τα μαλλιά. Εκεί μπροστά στην προτομή του θα αγκαλιαστείτε και θα φέρετε στο νου δικούς του στίχους: “Σου πάει αυτό το αεράκι γύρω στα χείλη σου, σου πάει αυτό το λουλούδι που κοιτάζεις....”

Το βενετσιάνικο λιμάνι με το φάρο-σήμα κατατεθέν έχει χαρίσει στα Χανιά τη φήμη της πιο γραφικής πόλης στην Κρήτη, με ένα σκηνικό ανατολής και δύσης. Θα φτάσετε στη θάλασσα ακολουθώντας την οδό Χάληδων που καταλήγει στην πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου. Στα δεξιά σας, ο λόφος Καστέλι, το τούρκικο τζαμί και ακόμα πιο πέρα τα νεώρια, όπου επισκεύαζαν τα καράβια τους οι Ενετοί. Στα αριστερά, το φρούριο του Φιρκά και δίπλα του το Ναυτικό Μουσείο Χανίων. Είναι μια άκρως ρομαντική βόλτα, για όλες τις εποχές, ακόμα και το χειμώνα που τα περισσότερα μαγαζιά κλείνουν για να προστατευτούν από τα κύματα που πλημμυρίζουν την προκυμαία απέναντι από την είσοδο του λιμανιού. Ακόμα και τότε, όμως, ο κρητικός ήλιος επιμένει να λάμπει και να ζεσταίνει τις καρδιές.

Το Γαλαξίδι, μια γλυκιά νησίδα ανάμεσα στο βουνό και την θάλασσα, δεν έπαψε να γοητεύει και να υπερασπίζεται την φήμη του σαν καταφύγιο για ερωτευμένους. Τα δειλινά, το ήσυχο λιμανάκι του Χηρόλακα μετατρέπεται στο ρομαντικότερο σημείο της πόλης. Εδώ κάποτε οι γυναίκες του Γαλαξιδίου πρόσμεναν με λαχτάρα τους ναυτικούς. Τώρα το λιμανάκι φιλοξενεί τα δικά μας βήματα. Καθισμένοι στα παγκάκια πλαισιωμένα από τεράστιες άγκυρες και με τον ήλιο να πέφτει στη θάλασσα, ανταλλάσσουμε λόγια αγάπης.

Θα σας υποδεχτούν μια χούφτα κάτοικοι. Είναι αρκετοί όμως για να σας κάνουν να νιώσετε πως επιστρέφετε κάπου οικεία, στο πυργόσπιτο ενός μανιάτη παππού λίγο πριν το ακρωτήριο Ταίναρο, στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Απλωμένο στο μυχό του ομώνυμου όρμου με τα γαλαζοπράσινα νερά, το ξακουστό χωριό δεν έχει να επιδείξει αξιοθέατα. Μόνο απέραντη ομορφιά και γαλήνη. Θα καθαρίσετε το μυαλό σας, θα πάρεις μπόλικες αναζωογονητικές ανάσες με το βλέμμα πάντα καρφωμένο στο πέλαγος. Όπως έκαναν κάποτε οι μανιάτες πειρατές αλλά και οι ναυτικοί που έβρισκαν εδώ καταφύγιο πριν ξεκινήσουν το ταξίδι προς τη Μπαρμπαριά και το Τούνεζι, τις βόρειες ακτές της Αφρικής. Αυτό θα είναι το δικό σας ρομαντικό καταφύγιο.

Έτσι αποκαλούν οι ντόπιοι την ομορφότερη γωνιά της Ερμούπολης, την Άνω Σύρο. Μόλις 3,5 χλμ. θα χρειαστεί να διανύσετε από το λιμάνι για να φτάσετε στο γοητευτικό οικιστικό σύνολο που διατηρεί το μεσαιωνικό του χαρακτήρα: κάτασπρα σπιτάκια με καμάρες, παλιές εκκλησίες, αμέτρητα σκαλοπάτια, λουλουδιασμένα σοκάκια, και στην κορυφή του λόφου, η μεγαλοπρεπής μητρόπολη των καθολικών, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ή Σαν Τζώρτζη. Μην ψάξετε κεντρική πλατεία αλλά για την Πιάτσα, τον κεντρικό δρόμο που συγκεντρώνει όλη την εμπορική δραστηριότητα της Άνω Σύρου. Στο μαγαζί του Λιλή, όπου έπαιξε ο Βαμβακάρης, δεν θα πάτε για το φαγητό αλλά για τη θέα το σούρουπο. Είναι η ώρα που ο ορίζοντας βάφεται με αμέτρητες αποχρώσεις του κόκκινου, του πορτοκαλί και του μοβ. Λένε πώς το ρεμπέτικο τραγούδι μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα μελαγχολικά μπλουζ και για μια στιγμή στιγμή ότι ακούμε τον Μάρκο να κουρδίζει το μπουζούκι του. Ή μήπως είναι οι καρδιές που χτυπούν δυνατά και το δροσερό αεράκι που σφυρίζει στα στενά κι ανακατεύει τα μαλλιά μας;